Παροικιακά δρόμενα και αποσιωπήσεις

Ομογένεια –χαμένα χρόνια.

Τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών στην Κοινότητα Στοκχόλμης και το συνέδριο της Ομοσπονδίας (Μάρτης, Απρίλης 2024), χαρακτηρίζονται τόσο από τη συνειδητή έλλειψη ενημέρωσης από την μισο-ανενεργή ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας και την ενεργή της Κοινότητας Στοκχόλμης, όσο και την μηδενική ενασχόληση της παροικίας με τις εκλογές, επιβεβαιώνοντας όσους κατά καιρούς αναφέρονταν στην διάλυση - παρακμή της Ομοσπονδίας, διάλυση που ήταν ολοφάνερη από την δεκαετία του 1990, αλλά δεν δόθηκε σημασία από τους καρεκλοκένταυρους ”ιδιοκτήτες” της, αφού όλα έβαιναν καλώς επειδή … λεφτά των φορολογουμένων δίνονταν στην Ομοσπονδία. Και, εφόσον χρήματα υπήρχαν (πώς χρησιμοποιούνταν δεν είναι της παρούσης) επικρατούσε το φτηνό επιχείρημα ότι τίποτα δεν ήταν λάθος, όλα λειτουργούσαν σαν ακριβό ελβετικό ρολόι ακριβείας με ασημένιο καντράν και ασημένιους δείκτες. Αλληλοσυγχαίρονταν και αλληλοεπαινούνταν εξωραΐζοντας την απραξία τους και ευχαριστημένοι ατένιζαν μόνο προς τα περασμένα, αδιαφορώντας για τις ολοφάνερες μελλούμενες αρνητικές εξελίξεις που έρχονταν με βήμα ταχύ. Το έργο που παρήγαγαν αγνοείται, γιατί, απλούστατα, δεν υπήρξε έργο. Οι μεγαλοστομίες χάθηκαν όπως «τα φύλλα του φθινοπώρου, που μαραμένα από την παγωνιά παρασύρονται με το πρώτο φύσημα του ανέμου». Στρουθοκαμηλίζοντας, αρνούμενοι να δουν την πραγματικότητα δημιουργούσαν εντυπώσεις διάφορες της αλήθειας, και κατόρθωσαν να μετατρέψουν την Ομοσπονδία από ορμητικό ποτάμι σε ξεροπόταμο.

Την απάντηση γιατί, ποτέ, κανένας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αναζητήσει τις αιτίες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ομοσπονδία, μπορούμε να τη δούμε στο ποίημα του Καβάφη τα Παράθυρα1, στο οποίο θεωρεί ότι «οι δυσκολίες της ζωής, τα καημένα συμβεβηκότα και οι συνήθειες σχηματίζουν ένα σκοτάδι ηθικό («τες σκοτεινές κάμαρες»), το οποίο προσπαθούμε να φωτίσουμε αναζητώντας αιτίες και αρχές («τα παράθυρα»)». Αποτυχαίνουμε γιατί οι αιτίες με την παρέλευση πολλού χρόνου μένουν καλά κρυμμένες. Συχνά, όμως, μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι είναι καλύτερα η έρευνα, κυρίως για τις αιτίες, να μένει ανεπιτυχής, γιατί διαφορετικά θα μπορούσε να αναδείξει πολλά σφάλματα και «πλείστην, αναγκαστικήν, αλλ’ ανυπόφορον εν τω μεγάλω φωτί, ασχημίαν και απρέπειαν». Πολύ απλά, δεν θέλουν να βγάλουν τα άπλυτά τους στη φόρα, γι’ αυτό η Ομοσπονδία κατάντησε να υπάρχει μόνο σαν ανέκδοτο. Όποιος στέκει αόμματος στις εξελίξεις και αντιμάχεται οποιαδήποτε κριτική προς την Ομοσπονδία, ανταμείβεται με τον τίτλο του επίτιμου προέδρου / γραμματέα της Ομοσπονδίας από τον Μωυσή, και κορδώνεται σαν διάνος.

Δεν ανησυχώ για την πράξη, αλλά για την απραξία. Ουιν. Τσώρτσιλ

Επισημοποιήθηκε, χωρίς καμιά ανακοίνωση ή οποιαδήποτε αιτιολογία, η αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από Κοινότητες και Ομοσπονδία. Βέβαια, την τελευταία δεκαετία η ενεργή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην παροικία είχε φθάσει στο Ναδίρ, γι’ αυτό και η αποχώρησή του δεν έγινε αντιληπτή, ούτε άφησε κανένα κενό. Όταν το ΚΚΕ Εσωτερικού απέτυχε να εκλέξει βουλευτή, η οργάνωσή του στο χώρο της Σουηδίας πρωταγωνιστούσε σε Συλλόγους (φοιτητικούς, μεταναστευτικούς) και στην Ομοσπονδία, γιατί οι αρχές του Μπάμπη Καλαντζή από την εποχή της δικτατορίας, που ήθελαν τους Μεταναστευτικούς Συλλόγους υπερκομματικούς και ασχολούμενους με αμιγή μεταναστευτικά προβλήματα (η εναντίωση στη Χούντα ήταν υπόθεση εθνική και καλώς απασχολούσε τους Συλλόγους), ήταν κυρίαρχη στην οργάνωση του ΚΚΕ Εσωτερικού Σουηδίας.

Την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση, η ασκούμενη πολιτική από την οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Σουηδία δεν είχε ούτε ένα σταγονίδιο οποιουδήποτε προβληματισμού σε παροικιακά θέματα. Δεν υπήρξε δομημένη οργάνωση με αρχές λειτουργίας και παραγωγή πολιτικής. Κυριαρχούσε η εσωκομματική κουζίνα με μοναδική απασχόληση, πως θα διαγράψουν τον Κωνσταντινίδη. Άλλος από μωροφιλοδοξία, άλλος λόγω τρικυμίας στο κρανίο, κινούνταν με ένα πριόνι στο χέρι και πριόνιζαν το κλαδί που κάθονταν. Αν διάβαζαν τον Ναστραδίν Χότζα θα σταματούσαν για να μην πονέσουν τα πισινά τους. Δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ στη Στοκχόλμη ήταν (και συνεχίζει να είναι) οργάνωση χωρίς πυξίδα, χωρίς στόχους, και προχωρούσε ολοταχώς σαν υπνοβάτης στην παρακμή. Αρνούμενοι ή αδυνατώντας να δουν την πραγματικότητα κατόρθωσαν να πιάσουν πάτο. θέση για την οποία δεν υπάρχει έπαθλο, παρά μόνο η αποδοκιμασία του κόσμου.

Αναπολώντας τα περασμένα, διαπιστώνουμε, ότι τόσο ο ΣΥΝ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ Σουηδίας δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής τους, που τοποθετούνται σε δύο διαστάσεις. 1) Την ανάγκη διαχείρισης της τρέχουσας πραγματικότητας, και 2) την οργάνωση και προσαρμογή στις καινούργιες συνθήκες που σημαίνει ότι είναι αναγκαίο να βλέπεις το σήμερα, και να προβλέπεις το αύριο και το μεθαύριο. Να τοποθετείς την πορεία σου απέναντι στο χρόνο για να είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις τις όποιες αλλαγές. Σ’ αυτές τις ανάγκες ο ΣΥΡΙΖΑ Σουηδίας, ούτε ήταν, ούτε είναι σε θέση να ανταποκριθεί. Όμως, «Όταν κάποιος δεν ξέρει σε ποιο λιμάνι κατευθύνεται, κανένας άνεμος δεν είναι ούριος» (Σενέκας), και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα σαν κυβέρνηση ή αξιωματική αντιπολίτευση δεν τους έδωσε ούριο άνεμο. Η απόσυρσή τους από τις Κοινότητες και την Ομοσπονδία, γεννά εύλογα ερωτήματα: Ποιός είναι ο ρόλος της Κομματικής οργάνωσης; Και, κυρίως, ποιό θα είναι το μέλλον ενός κόμματος που κόβει τους δεσμούς του με την κοινωνία;

Ομοσπονδία –συνέδριο

Κάθε συνέδριο της Ομοσπονδίας στην εποχή της άνθισης του μεταναστευτικού κινήματος στη Σουηδία ήταν ”γιορτή”. Προγράμματα των παρατάξεων, ιεράρχηση των προβλημάτων, συζητήσεις όπου βρίσκονταν Έλληνες, προβληματισμοί, διαξιφισμοί, μαζικοποίηση, ζωντάνια, πολύ ζωντάνια και μαζικοποίηση των Συλλόγων.

Στον αντίποδα εκείνης της εποχής που επικαλούνται οι σημερινοί πρόεδροι κ.α. έγινε το συνέδριο της Ομοσπονδίας στις 13 – 14 Απρίλη, όπου εκτός από τους συμμετέχοντες κανείς άλλος δεν πληροφορήθηκε τί προηγήθηκε, τί συζητήθηκε, και, κυρίως, τί αποφασίστηκε. Ακόμα και ο σκοπός της Ομοσπονδίας παραμένει μυστικός, αφού η τροποποίηση του Καταστατικού το 2019 δεν έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας!.

Σημείο αναφοράς της εξαφάνισης κάθε ίχνους προσδιορισμού μεταναστευτικής δραστηριότητας που είχε απομείνει, είναι η καταστατική παραβίαση το 2019 (από το ΚΚΕ και τον σημερινό πρόεδρο), προκειμένου να απωλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον έλεγχο της Ομοσπονδίας που είχε για δυο χρόνια, ώστε να ανακτήσει το ΚΚΕ ξανά την πλειοψηφία. Διακατεχόμενοι, στο ΚΚΕ, από την αλαζονεία της σιγουριάς πως είναι οι καλύτερα οργανωμένοι και κανένας δεν θα μπορούσε να τους εμποδίσει να ξανα-ανακτήσουν την πλειοψηφία στην Ομοσπονδία, έπαιξαν με τη φωτιά παραβιάζοντας το καταστατικό, παραβλέποντας ότι η φωτιά δεν παίζει με κανέναν.

Ο Τοξότης, υπερασπιζόμενος την ανάγκη αυστηρής τήρησης του καταστατικού και πολιτικής βασισμένης σε αρχές, επεσήμανε τους λανθασμένους χειρισμούς και υπολογισμούς και εξέφρασε τη βεβαιότητα, ό,τι αν και το ΚΚΕ Σουηδίας τρέχει μόνο του, θα έρθει δεύτερο παρόλο που ο σημερινός πρόεδρος ήταν ασύνταχτος. Και δικαιώθηκε.

Στο συνέδριο του 2019 που έγινε ύστερα από την καταστατική παραβίαση, το ΚΚΕ είδε την πλάτη του Μωυσή Νικολαϊδη, αφού ο Μωυσής υπερίσχυσε με έναν μόνο σύμβουλο. Στο πρόσφατο συνέδριο, όμως, του 2024, ο ασυναγώνιστος Μωυσής που δεν ορρωδεί σε οποιαδήποτε καταστατική παραβίαση και είναι ικανός να παρουσιάσει σύλλογο ακόμα και από τον Αρκτικό Κύκλο προκειμένου να εξασφαλίσει πλειοψηφία στο ΔΣ, κατατρόπωσε το ΚΚΕ το οποίο με μια ανέλπιστη ψήφο εξέλεξε μόλις έναν σύμβουλο έναντι οκτώ!! του Μωυσή, στέλνοντας όσους κατά καιρούς είχαν σαν κύριο (κομματικό και μεταναστευτικό σκοπό) την εξαφάνιση του ΚΚΕ Εσωτερικού, του ΣΥΝ και τελευταία του ΣΥΡΙΖΑ, να τσακιστούν καταμεσήμερο με πλήρη νηνεμία και ηλιοφάνεια στα βράχια. Το πρώτο γκολ (απλή πλειοψηφία το 2019) το έβαλε ο Μωυσής με βολίδα έξω από την μεγάλη περιοχή. Το δεύτερο, με φοβερό ανάποδο ψαλίδι έξω από τη μεγάλη περιοχή και όλους(;) τους άφησε άφωνους. Αφού πρώτα τους ξεφλούδισε σαν αυγά, απολαμβάνει στη συνέχεια το τσιγάρισμά τους στο τηγάνι της Ομοσπονδίας. Οι προβλέψιμες αυτές εξελίξεις, απλώς, επιβεβαιώνουν ότι η Ομοσπονδία έχει περιπέσει σε δίνη διαρκείας, ενώ τα ημερομήνια δεν είναι καλά. Στο ΚΚΕ, προφανώς δεν κατάλαβαν ακόμα τους λόγους για τους οποίους ο Μωυσής τους ισοπέδωσε το σβέρκο. Οι εκλογές στην Κοινότητα Στοκχόλμης όπου εψήφισαν μόλις 75 άτομα, ήταν η πρώτη ψυχρολουσία. Τώρα, «Μερικοί αναρωτιούνται πού πηγαίνουν. Οδοδείχτες όμως δεν υπάρχουν άλλοι εξόν από τις πράξεις τους». (ΠΙΚΡΟΚΕΡΑΣΑ, Κωστής Παπακόγκος).

Φυσικά, τις ειδήσεις αυτές, η ιστοσελίδα της Ομοσπονδίας, μιμούμενη τα ΜΜΕ Αθήνας, κατηγορίας 107 και βάλε, τις αποσιώπησε, γιατί ο πρόεδρος θεωρεί την ενημέρωση δύσκολο / άλυτο μαθηματικό θεώρημα, και μη γνωρίζοντας μαθηματικά ασχολείται στον τομέα που διαπρέπει. Τομέας που είναι γνωστός από την πολιτεία του στην Κοινότητα Βόρειας Στοκχόλμης, και αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή κάθε υγειά σκεπτόμενου.

Εκπροσωπεί η Ομοσπονδία την παροικία;

Μπορεί ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας που μετά βίας εκπροσωπεί το 4% των Ελλήνων της παροικίας να μιλά εξ ονόματος όλων των Ελλήνων της Σουηδίας; Ασφαλώς ΟΧΙ. Δεν δικαιούται να μιλά εξ ονόματος όλων μας και να μας διασύρει, όπως στον εορτασμό για τα 200 χρόνια της απελευθέρωσης της Ελλάδας χαιρετίζοντας τον Ουκρανό Πρέσβη, άκουσον -άκουσον, είπε ότι ο αγώνας των Ουκρανών ενάντια στην Ρωσική εισβολή είναι ίδιος με τον αγώνα των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους, η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε στην Ουκρανία κ.α. ευτράπελα. Δικαίωμά του να είναι ανιστόρητος, και να αυτογελοιοποιείται. Δεν έχει όμως κανένα απολύτως δικαίωμα να κακοποιεί την Ιστορία στο όνομα των Ελλήνων, και να ταυτίζει τους Κολοκοτρωναίους, τους Μποτσαραίους (και όλους τους αγωνιστές) με τον Ζελένσκι και τους Ναζιστές (τα αγαπητά παιδιά της Δύσης) του τάγματος Αζόφ.

Οι γιορτασμοί για τα 200 χρόνια του Ελληνικού Κράτους, ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να γίνουν εκδηλώσεις σε όλη τη Σουηδία προβάλλοντας, κυρίως, στους Σουηδούς τον φιλελληνισμό που οργίαζε στη Σουηδία στα χρόνια του ξεσηκωμού, ζωντανεύοντας τους ποικίλους τρόπους συμπαράστασης στους ξεσηκωμένους Έλληνες. τους τρομοκράτες όπως θα χαρακτηρίζονταν σήμερα από την παρηκμασμένη Δύση με απαίτηση του Σουλτάνου. Θα μάθαινε πολλά ο ανιστόρητος πρόεδρος από τους φιλέλληνες Σουηδούς αξιωματικούς του στρατού, που χωρίς να προσβλέπουν σε βαθμούς και περιουσίες, με δικά τους έξοδα ταξίδευσαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν ανιδιοτελώς ”τον άπιστο”. Θα μάθαινε ο αρχολίπαρος ότι μερικοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι, βασανίστηκαν απάνθρωπα, πουλήθηκαν σκλάβοι, έχυσαν το αίμα τους και τα κόκαλά τους είναι θαμμένα στα απελευθερωμένα εδάφη. Αυτά τα εδάφη που οι σημερινοί Κοτζαμπάσηδες προσφέρουν στους ξένους (και τους Τούρκους) σαν να είναι αμπελοχώραφα του πατέρα τους, για μια θεσούλα και το σχετικό μπαγιόκο. Θα ήταν ελάχιστος φόρος τιμής αν κάποιος πρόεδρος ή εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβέρνησης άφηνε ένα λουλούδι στον τάφο του φιλέλληνα, τιμώντας και τους 18 που πολέμησαν για την λευτεριά της Ελλάδας.

Ας μην ανησυχούμε όμως. Την επιτάφια επιγραφή με χρυσά γράμματα του φιλέλληνα, για τον οποίο η ελληνική πλευρά δείχνει ολική αδιαφορία, την φροντίζουν επιμελώς οι Σουηδοί για να μαθαίνουμε ότι:
«Γενναίος, μεγαλόψυχος, αυτοθυσιαζόμενος, αφιέρωσε τη ζωή του στην υπόθεση της ελευθερίας, την καρδιά του στην αλληλεγγύη των λαών, την ψυχή του στον Κύριο, στη γαλήνη του οποίου κατέληξε.
Ελλάδα, Πολωνία, Ισπανία είναι μάρτυρες του ηρωισμού του».

Παναγιώτης Καλογιάννης, Ιούνης 2024